Voer jij de regie over je eigen leven?

In mijn vorige blog schreef ik nog over het belang van uit mijn comfortzone te stappen maar ook over de daarbij behorende spanning. Daar gaat deze blog over.

Lang heb ik er naar uitgekeken en opeens is het dan zo ver. Ik neem mijn klasgenoten in me op. Het zijn psychologen, psychotherapeuten en psychiaters voor de opleiding die net als ik ‘schematherapie’ volgen. Ieder van hen in het bezit van een universitaire titel. En ik – als enige – met een HBO papiertje.

‘Dit wordt heel moeilijk voor je…’, zegt het ene stemmetje in mijn hoofd. ‘Als het je al lukt’, zegt een tweede. Het zijn deze woorden die zorgen dat mijn bravoure terrein verliest en door onzekerheid wordt ingeruild. ‘Eerst maar even de kat uit de boom kijken’. Al mijn goede voornemens om er vooral blanco in te stappen verdwijnen op dat moment als sneeuw voor de zon.

Gelukkig bezit ik over een dosis gezond verstand die mij zegt dat iedereen daar zit om te leren. Het is mijn vrije kant die roept: ‘Liever stralend falen dan helemaal niets gedaan!’. Het gevolg? Ik stel me op als een enthousiaste student die, gedreven door nieuwsgierigheid, me de stof snel eigen maak. En daarmee ben ik gelijk aan mijn gestudeerde medestudenten;

Bovenstaand herken je vast. Soms zit je zo gevangen in je eigen kritische en soms zelfs straffende interne kant dat je dit als ‘waar’ ervaart. Zonder dat ik mij er destijds bewust van was, illustreert dit in een notendop waar schematherapie over gaat.

Inmiddels ben ik een jaar als schematherapeut aan het werk en heb ik met vele mensen met deze methodiek gewerkt. We achterhalen oude overtuigingen en waar ze vandaan komen (schema’s). Vervolgens brengen we ze in kaart. Hoe gaan we hiermee om (coping). Om uit deze oude patronen te komen, is het van belang dat we onze gezonde volwassene en ons vrije kind veel meer de regie over ons leven geven. Als zij aan het roer staan, is geen golf te groot.